Si, preocúpanos a privacidade, a exposición de datos persoais, localización, costumes, pegadas na rede… Somos espiados!
Descúlpame. Criticarei severamente a quen agora se preocupa pola súa privacidade e a quen baixa a garda na defensa do Sofware Libre (SwL). Polo tanto, as críticas tamén me afectan.
A preocupación máis que xustificada pola nosa privacidade está comezando a elevar as consciencias do cúmulo de perigos que hai na Rede e dos inxentes beneficios que xeran a axentes intermedios. Cada vez somos máis os que presumimos de consciencia, sabemos que somos espiados. Con todo dixen literalmente ‘comezando‘ porque aínda non é maioritaria esta preocupación, tan só brotou.
Obviamos que somos triangulados pola telefonía móbil, rexistrados con cada compra con cartón de crédito, en cada peaxe de autoestrada ou, simplemente, paseando por rúas infestadas de cámaras de videovixilancia. O curioso é que esta preocupación chegue agora coas redes sociais, ese invento que algúns cren deste século. 
Claro, desde o mesmo momento en que accedo a Internet e obteño unha dirección IP pública pertencente a un rango rexional concreto, xa saben moito máis do que a miña consciencia sospeita. Quen ademais usa software privativo estivo, está e seguirá estando exposto a unha sutil pero férrea vixilancia que pode ser ata rexistrable con historiais.
Levámolo proclamando desde fai anos, usemos SwL. E o entusiasmo da mensaxe non decae porque seguimos convencidos das múltiples e poderosas razóns que nos empuxan. Así que agora é unha nova oportunidade para esta onda de persoas conscientes e preocupadas pola súa privacidade, habendo algunhas que ata se atreven a alertarnos dos perigos da Rede. Saiban que alertar e, con todo, seguir usando software e hardware privativos é unha actitude de absoluta incongruencia. Sobran exemplos.
Noutro bando, quen confiamos a nosa telefonía móbil a Android, encantados por basearse en SwL GNU/Linux, baixamos en moitas ocasións a garda, tanto que xa é norma instalar aplicacións que nos piden permisos de todo tipo e instalámolas con tal de que sexan gratis, non libres. O meu último erro foi instalar a aplicación Viber. Si, desinstaleina rapidamente pero xa era tarde demais, foi o tempo suficente para ceder a esa empresa os meus contactos. Xa os teñen. E os que aínda seguen con esa e outras aplicacións semellantes, por favor, sede conscientes da evidente perda de privacidade pois ademais do caderno de contactos teñen a túa localización e un amplo conxunto permisos que lles concediches para que che dean a aplicación ‘gratis‘.
En fin, ante a imposibilidade real de levar unha vida exclusivamente analóxica (quizá me explique mellor nalgún novo artigo), creo conveniente aplicar o sentido común: pensemos que na Rede temos tamén unha vida pública que, a igual que a real, aconsello que sexa vivida con rectitude, integridade, cautela…
